Το μείγμα της οθόνης καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το τι θέλουν να ακούσουν οι ερμηνευτές στη σκηνή.
Μία από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας μουσικός όταν παίζει ζωντανά στη σκηνή είναι να μην μπορεί να ακούσει τον εαυτό του ή τους συναδέλφους του αρκετά καλά. Αυτό συμβαίνει επειδή ορισμένα όργανα παράγουν φυσικά πιο δυνατούς ήχους από άλλα. Τα ντραμς για παράδειγμα θα μπορούσαν εύκολα να ξεπεράσουν όλους τους άλλους στη σκηνή. Εν τω μεταξύ, ο τραγουδιστής δεν έχει άλλο όργανο εκτός από τις δικές του φωνητικές χορδές και πιθανότατα θα δυσκολευτεί να ακούσει τον εαυτό του να τραγουδά όταν παίζει ολόκληρη η μπάντα. Αυτή η δυσκολία οφείλεται επίσης στο μέγεθος της σκηνής. Μπορεί να είναι τόσο μεγάλο που οι μουσικοί που απλώνονται σε αυτό δεν θα μπορούν να ακούσουν ο ένας τον άλλον χωρίς να ωθήσουν την ένταση του ενισχυτή οργάνων τους ή να παίζουν και να τραγουδούν πιο δυνατά από ό, τι θα απαιτούσε μια καλή απόδοση. Τα ηχεία της οθόνης είναι ειδικά κατασκευασμένα για να το λύσουν πρόβλημα. Ο ήχος που προέρχεται από τη σκηνή πηγαίνει σε μια σανίδα μίξης και τροφοδοτείται πίσω στις οθόνες που είναι τοποθετημένες κοντά στο σημείο όπου οι μουσικοί είναι στη σκηνή.
Προφυλάξτε από τα σχόλια. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος με τα ηχεία της οθόνης είναι η ανατροφοδότηση. Αυτό συμβαίνει όταν ένα μικρόφωνο και ένα ηχείο αντιμετωπίζουν το ένα το άλλο ή βρίσκονται κοντά στο άλλο. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο ήχος που τραβάται από το μικρόφωνο βγαίνει από την οθόνη και στη συνέχεια συλλαμβάνεται απευθείας από το μικρόφωνο σχηματίζοντας έτσι έναν βρόχο. Αυτό θα παράγει ένα έντονο κραυγή που θα αυξηθεί γρήγορα σε όγκο και θα πνίξει τα πάντα. Η άμεση λύση για να αποφευχθεί η ανατροφοδότηση είναι να μειωθεί η ένταση των ηχείων, αλλά αυτό θα μπορούσε να αλλάξει σύντομα τους ερμηνευτές που ίσως χρειαστεί να ακούσουν την οθόνη να αναμειγνύεται πιο δυνατά. Η ανατροφοδότηση πραγματοποιείται σε συγκεκριμένες συχνότητες, ώστε να επιλυθούν αυτό το δίλημμα? μπορεί κανείς να μειώσει τη συγκεκριμένη συχνότητα και όχι την πραγματική ένταση. Αυτό θα μπορούσε να γίνει μέσω ενός γραφικού ισοσταθμιστή που έχει ρυθμιστεί μεταξύ της πλακέτας ανάμιξης και του ενισχυτή που οδηγεί τις οθόνες. Αρχικά ρυθμίστε όλα τα κέρδη συχνότητας στον ισοσταθμιστή στο μηδέν και ωθήστε το κέρδος του ενισχυτή αρκετά υψηλό για να δημιουργήσετε μια μικρή ποσότητα ανατροφοδότησης. Απομονώστε τη συχνότητα που λαμβάνει χώρα η ανάδραση πιέζοντας κάθε έλεγχο αύξησης συχνότητας μέχρι το μέγιστο κάθε φορά. Εάν εμφανιστεί ανατροφοδότηση, τραβήξτε το συγκεκριμένο κέρδος συχνότητας σε αρνητικό αριθμό. Εάν δεν υπάρξει ανάδραση, τραβήξτε το κέρδος ξανά στο μηδέν.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος με τα ηχεία της οθόνης είναι η ανάδραση.
Ρωτήστε τους μουσικούς τι θέλουν να ακούσουν. Το μείγμα της οθόνης καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το τι θέλουν να ακούσουν οι ερμηνευτές στη σκηνή. Στην ιδανική περίπτωση, κάθε μουσικός παίρνει ένα ηχείο οθόνης και μπορεί να θέλει να ακούσει περισσότερα για ένα συγκεκριμένο όργανο ή μόνο ορισμένα όργανα και όχι ολόκληρο το συγκρότημα. Οι ντράμερ, για παράδειγμα, τείνουν να θέλουν να ακούσουν λίγο τα πάντα, αλλά με έμφαση στο μπάσο που είναι φυσικό, καθώς πρέπει να συνεργαστούν στενά για να θέσουν το ρυθμικό θεμέλιο της παράστασης. Αντίθετα, οι μπασίστες θέλουν να ακούσουν ένα καθαρό λάκτισμα και ένα snare drum στις οθόνες τους. Οι κιθαρίστες γενικά θέλουν να ακούσουν τους άλλους κιθαρίστες στη σκηνή και τα φωνητικά. Οι τραγουδιστές φυσικά θέλουν να ακούσουν τον εαυτό τους να τραγουδούν και να θέλουν να ακούσουν κι αυτή την κιθάρα ρυθμού, ώστε να γνωρίζουν αν είναι ακόμα συντονισμένοι. Σχεδόν όλοι πρέπει να ακούσουν το τύμπανο κλωτσιών, καθώς αυτό ουσιαστικά χτυπά το αυλάκι. Είναι επομένως σημαντικό για έναν τεχνικό ήχου που είναι υπεύθυνος για το μείγμα της οθόνης να επικοινωνεί καλά με τους ερμηνευτές, ώστε να μπορεί να χειριστεί και να παραδώσει τις προτιμήσεις του.
Ο ήχος που βγαίνει από τις οθόνες είναι ο συνδυασμός διαφορετικά από τον ήχο που βγαίνει από τα μπροστινά ηχεία, τα οποία είναι τα μεγάλα κύρια ηχεία που δείχνουν προς το κοινό. Το κοινό πρέπει να ακούσει τον καλύτερο δυνατό συνδυασμό της ζωντανής παράστασης. Αυτό που βγαίνει από τις οθόνες ωστόσο χρησιμεύει μόνο για να καθοδηγήσει τους μουσικούς. Έτσι, οι οθόνες των μιγμάτων δεν χρειάζεται να ακούγονται εξαιρετικά καλές, απλώς πρέπει να είναι ξεκάθαρες.
